13,14/1/2558 ประสบการณ์การถ่ายรูปสองวันแต่ได้อะไรเยอะ

หลังจากเริ่มศึกษาถ่ายรูปอย่างจริงจัง
ว่าต้องตั้งค่าเครื่องยังไง ควรใช้แบบไหน
เลยอยากลองดูว่าผลจะออกมาเป็นยังไง
เมื่อก่อนไม่เคยเข้าใจเลยว่าอะไรคือแสง Twilight
แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วรู้ว่ามันสวยแค่ไหน
การถ่ายรูป ไม่ใช่แค่งานอดิเรก แต่เป็นสิ่งนึงที่ทำให้เรามีความทรงจำ ณ ที่ตรงนั้นจริงๆ

เริ่มต้นกับจักรยานคู่ใจพร้อมเป้แดงๆ
ทริปนี้ ใช้จักรยานในการเดินทางล้วนๆ ไม่ใช้รถยนต์เลย
เป็นอะไรที่ดีมากได้เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น
ใช้ชีวิตให้ช้าลงโดยจักรยานก็ดีเหมือนกันนะ

เริ่มต้นวันแรก ชีวิตไม่เคยรู้ว่าพระอาทิตย์ขึ้นหรือลงฝั่งไหน

เลยอยากเปลี่ยนเส้นที่ช่วงก่อนไปแต่วัดไร่ขิง แล้วลองไปวัดเทียนดัดดู

ผลคือ ไม่มีแสงอาทิตย์ ตึกบังหมด มันเศร้า

เลยลากจักรยานจากบนสะพาน ด๊อกแด๊กลงมาเข้าวัดเทียนดัด มานั่งริมแม่น้ำ

ผลคือทำให้เห็นวิวใหม่ๆ ที่คิดว่าจะมาตอนเย็นให้ได้

((เคยฟังนักถ่ายรูปคนนึงชื่อ Coolbiere เป็นนักถ่ายที่ให้ข้อคิดมากๆ

เค้าบอกว่าถ้าไม่ได้แสงที่อยากได้หรือวิวที่อยากได้

ให้คิดว่ามาเที่ยวแล้วก็หามุมใหม่ หรือถ่ายอย่างอื่นแทน

เหมยลองทำตามที่บอก คือดีมาก ชีวิตควรพลิก ทุกอย่าง หัดคิดนอกกรอบ ))

รูปข้างล่างนี้เป็นสะพานตอนเช้าตรู่

ส่วนรูปนี้เป็นรูปที่มองจากสะพาน

ส่วนรูปนี้เป็นมุมที่มองจากแพ ของวัดเทียนดัด แล้วทำให้อยากมาลองนั่งตรงนี้ในตอนเย็น

มองทุกอย่างว่าสวย ก็เหมือนมองทุกคนในแง่ดีไว้

แม่ลูก

หลังจากนั่งริมแม่น้ำนานมาก แล้วบอกตัวเองว่า เย็นนี้ต้องมาให้ได้

หลังเลิกงานก็ด๊อกแด๊ก ขี่จักรยานออกจากบ้าน

ปั่นด้วยความเร็วสูง ((เหรอ)) 555

เพราะเห็นพระอาทิตย์กำลังจะตก

ขานี่แทบขวิดเลย

คันคู่ใจ จิ๋วแต่แจ๋วนะ

ตอนไปถึงวัดเทียนดัด พระอาทิตย์เริ่มตกแล้ว

รีบกุลีกุจอเลยตอนนั้น เพราะกล้องก็ยังไม่ Set

ยังไม่ได้ทำอะไร แถมน้ำก็ลงปีนขึ้นไปบนที่นั่งก็ลำบาก

แต่ใช้ความพยายามอย่างมากที่จะปีนขึ้นไป ดีนะกางเกงไม่ขาด

พระอาทิตย์ตอนไปถึงตกขนาดนี้แล้ว

หลังจากปีนได้ก็เริ่มลองกล้องถ่ายรูป

ในเว็บที่ไปอ่านมา เค้าบอกกันมาว่า ถ้าถ่ายตรงข้ามกับพระอาทิตย์ขึ้นหรือตก

แสงจะเป็นสีน้ำเงินเข้มๆ จากที่เห็นแล้วสวยโคตรๆ

พระอาทิตย์เริ่มตกกระทบกับน้ำแล้ว

รูปนี้มองแล้วให้ความรู้สึกน่ากลัว

สีดำๆ ข้างล่างนั้นเป็น ต้นไม้ที่ลอยตามแม่น้ำ

ยิ่งตกยิ่งสวย

แบบ Panorama

วิวสะพานเหมือนตอนเช้า ลองย้อนกลับไปดูด้านบน

ทำให้รู้เลยว่า ทุกวัน ทุกเวลา ทุกนาที

ทุกอย่างเปลี่ยนไปตลอดเวลา ไม่มีตอนไหนที่เหมือนเดิมหรอก

ยิ่งแสงกระทบ ยิ่งสวย

ทำให้รู้เลยว่าที่ นักถ่ายรูปพูดกัน

ถูกที่ ถูกเวลา ช่วงเวลา Twilight เป็นแบบนี้

ของจริง ณ เวลานั้น เหมือนเราหลุดไปอยู่อีกโลกเลย

หลังจากกลับจากถ่ายก็ไปร่อน ถนน ตรอกข้าวสาร

อ่านได้ที่ ลิงค์นี้

http://mayrintravel.blogspot.com/2015/01/1312558-555.html

เนื่องจากร่อนหนักไปหน่อยเมื่อคืน

เลยตื่นสาย 6 โมงเช้า T^T

รีบออกเดินทางปั่นจักรยานไป

วันนี้เป้าหมายคือ สะพานโพธิ์แก้ว

พอไปถึงอย่างเศร้า พระอาทิตย์เห็นจริง แต่ไม่สวยเท่าไหร่

เพราะเห็นถนนเยอะมากกว่า

แต่ท้องฟ้าดูสวย เมฆกระจัดกระจายเป็นรูปร่าง

ลองซูมใกล้ๆ ดู ดวงใหญ่มาก

ลากจักรยานลงจากสะพานโพธิ์แก้วแล้วลองถ่ายอีกมุม

และปิดท้ายด้วยขาขึ้นลากจักรยานเตรียมกลับบ้าน

หลังจากขี่จักรยานออกจากสะพานโพธิ์แก้ว

ก็เลาะเข้าวัดไร่ขิงไปเช็คบนสะพานวัดไร่ขิงว่าวิวเป็นยังไง

ตอนเย็นพอได้ไหม เลยตกลงปลงใจว่า

ตอนเย็นจะมาสะพานในวัดไร่ขิงดู

แล้วก็เดินทางกลับบ้าน

แต่ก่อนถึงบ้านขอ โด๊ปกาแฟสักหน่อย

เลยแวะ ร้านกาแฟ Inthanin ในปั๊มบางจากอ้อมใหญ่

อ่านลิงค์เกี่ยวกับกาแฟได้ที่นี่

http://mayrintravel.blogspot.com/2015/01/1412557-inthanin-coffee.html

ต่อมาช่วงเย็น หลังเลิกงานก็ออกเดินทาง

ขี่จักรยานเหมือนเคย

ขี่ไปวัดไร่ขิง ตามที่ตั้งใจไว้

แต่ผลที่ออกมาโคตรเศร้าใจ

บนสะพานที่คาดว่าจะสวย

ไม่มีแสงอาทิตย์เลย

เลยต้องขี่ออกจากวัดไร่ขิงมาปากซอย เพื่อไปสะพานโพธิ์แก้ว

อย่างเหนื่อย น่องแทบโปร่ง

แต่พอไปถึงสะพานก็ยังไม่เห็นอยู่ดี

เลยได้วิวตรงสะพานอีกแบบมาแทน

วิวตรงนี้จะเห็นโรงเรียน ภปร.

อาจไม่เห็นแสงอาทิตย์ชัดเจนมาก

แต่ยังเห็นแสงสีแดงๆ ส้มๆ

จากประสบการณ์ทั้ง 2 วัน

คนอื่นอาจมองไม่มากมาย แต่สำหรับเหมยมันเยอะจริงๆ

จากคนไม่เคยรู้อะไรเลย พระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันออกนะ

ส่วนตก จะตกทางทิศตะวันตกนะ

ทำให้รู้แล้วเริ่มศึกษา เปิดเข็มทิศจากมือถือ

เพื่อหามุม หาแสง

เหมยต้องมีความพยายามทุกครั้งที่ออกจากบ้าน

เพราะต้องปั่นจักรยานไป

ต้องทำตามเวลา เพราะธรรมชาติไม่เคยรอเรา

ทำให้รู้ว่าเวลาโคตร มีค่า อยากทำอะไรควรทำ

ทำตามใจ ทำในสิ่งที่อยากทำ

ใช้ชีวิตให้คุ้ม

ปล. ขี่จักรยานต้องระวังหมากัดนะ T^T จะซัดขาเหมยหลายรอบละ